MEDYCYNA. SM, czyli stwardnienie rozsiane. Co o nim wiemy?

Nasz mózg to centrum dowodzenia całym ciałem. Zbudowany jest z miliardów komórek nerwowych, które tworzą wielką sieć połączeń. Komórki nerwowe w mózgu i rdzeniu kręgowym kontaktują się między sobą, a wraz z nerwami znajdującymi się w oczach, tworzą ośrodkowy układ nerwowy.

Można powiedzieć, że ośrodkowy układ nerwowy stale rozmawia z samym sobą, a także resztą ciała. To dzięki temu myślimy, oddychamy, czujemy, widzimy, poruszamy się. Czasami jednak wystarczy kilka zakłóceń, aby ta sieć przestała działać w prawidłowy sposób. Tak właśnie dzieje się u osób ze stwardnieniem rozsianym.

Sclerosis multiplex kojarzy się często z problemami z poruszaniem się czy wózkiem inwalidzkim. Tymczasem jest to choroba, która u każdego przebiega inaczej. W przypadku niektórych osób postępuje tak, że nie powoduje większych ograniczeń w funkcjonowaniu. U innych przebiega szybciej i wymusza  zmianę dotychczasowego trybu życia. Rozwój choroby zależy od doboru odpowiedniej terapii. Szybko wdrożone i nowoczesne leczenie pozwala na jej minimalizację, a także opóźnia lub hamuje postęp niepełnosprawności.

Stwardnienie rozsiane nie jest chorobą jednorodną. U niektórych charakteryzuje się pojawianiem się okresów pogorszenia i poprawy funkcjonowania organizmu, u innych ma formę postępującą od samego początku. Najczęstsza jest postać rzutowo-remisyjna, która dotyka ok. 75 proc. wszystkich chorych. Charakteryzuje się występowaniem rzutów (nowych objawów choroby lub gwałtownym nasileniem się objawów, które już istnieją), a następnie remisji, czyli całkowitej lub częściowej poprawy stanu zdrowia.

Jak dotąd nie wynaleziono skutecznego leku, który całkowicie wyleczyłby stwardnienie rozsiane. Chociaż istnieje wiele rodzajów skutecznych terapii modyfikujących jego przebieg. Wpływają one na redukcję aktywności choroby, a w konsekwencji spowalniają progresję niepełnosprawności.

Z uwagi na wielopostaciowość choroby u każdego chorego może ona przebiegać inaczej. Ważne więc jest zindywidualizowane podejście do pacjenta i dobranie takiego leczenia, które będzie i wygodne, i skuteczne, i bezpieczne.

SM jest chorobą ludzi młodych – w większości przypadków jej pierwsze objawy występują między 20. a 40. rokiem życia, chociaż diagnozowane jest także u osób starszych i dzieci. Powodzenie terapii zależy również od postawy samego chorego. Dotknięci chorobą winni być aktywni i razem z lekarzem podejmować decyzję co do wyboru terapii. Dobranie odpowiedniego leczenia, które jest skuteczne i bezpieczne, a także np. pozwala na rzadsze przyjmowanie leków, jest szansą na powodzenie terapii i opóźnienie postępu niepełnosprawności.