Każdy pobyt w szpitalu wiąże się z pewnym poziomem stresu. W przypadku chorób układu moczowego, płciowego czy wydalniczego, wielu pacjentów przed wizytą u lekarza i poddaniem się leczeniu powstrzymuje wstyd. To całkowicie nieuzasadnione podejście – specjalista w danej dziedzinie nie będzie nas oceniał a wygląd narządów płciowych czy wydzielin ciała ludzkiego nie jest dla niego obcy. Poza tym lekarze kierują się zasadą naturalia non sunt turpia – czyli to, co naturalne, nie jest brzydkie (ani wstydliwe). Sprawdź, czego możesz się spodziewać podczas pobytu na oddziale urologicznym.
Urolog zajmuje się diagnostyką i leczeniem schorzeń układu moczowo-płciowego, zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet. Mężczyźni po 40. r.ż. powinni zgłaszać się na wizyty raz do roku, w ramach profilaktyki raka prostaty. Wskazaniami do konsultacji są także problemy z oddawaniem moczu (np. ból i pieczenie w trakcie mikcji, nietrzymanie, zatrzymanie), nieprawidłowy wygląd moczu (ciemny, z krwią), a także bóle podbrzusza i okolic krzyżowo-lędźwiowych kręgosłupa.
Na oddziale urologicznym można wyleczyć choroby takie jak łagodne i złośliwe nowotwory pęcherza moczowego i prostaty, rozrost prostaty, zapalenia i infekcje w obrębie układu moczowego, a nawet kamicę nerkową czy zaburzenia erekcji oraz przetoki (często borykają się z nimi kobiety po porodzie naturalnym).
Podstawowym badaniem urologicznym jest badanie próbki moczu, który podlega ocenie pod kątem parametrów fizycznych i chemicznych. Próbkę należy zebrać podczas pierwszego porannego opróżniania pęcherza. Wcześniej trzeba umyć okolice ujścia cewki. Jest to szczególnie istotne w przypadku kobiet - aby do próbki nie przedostały się bakterie naturalnie występujące w pochwie.
Lekarz dokona także oględzin zewnętrznych narządów płciowych i badanie palpacyjne podbrzusza, cewki moczowej oraz okolic krocza. U mężczyzn standardem jest badanie prostaty per rectum.
Specjalista na oddziale może zalecić również poszerzoną diagnostykę: USG dróg moczowych, badanie urodynamiczne (do oceny przepływu moczu), urografię (podanie kontrastu w celu zweryfikowania, jak nerki radzą sobie z jego wydalaniem) czy cytoskopię (wprowadzenie wziernika przez cewkę moczową).
Wiele schorzeń układu moczowego można opanować za pomocą leków. Są jednak i takie, które wymagają wykonania mniej lub bardziej rozległego zabiegu. W znieczuleniu ogólnym lub miejscowym można wykonać endoskopowe poszerzanie światła cewki moczowej u pacjentów mających problemy z jego oddawaniem. Leczenie licznych chorób prostaty i pęcherza moczowego może się odbywać z wykorzystaniem lasera. Jest to również najbezpieczniejszy sposób na usunięcie kamieni nerkowych.
Poważniejsze stany i schorzenia wymagają interwencji chirurgicznej z rozcięciem powłok ciała. W ten sposób usuwa się guzy, stulejkę (niemożność zsunięcia napletka), a także niektóre postacie nietrzymania moczu.
To właśnie nieprawidłowości w oddawaniu moczu są najczęstszą przyczyną zgłaszania się pacjentów po pomoc urologiczną. Na oddziale urologicznym otrzymamy pomoc zarówno w sytuacji nietrzymania, jak i zatrzymania moczu.
Nietrzymanie moczu może być wynikiem urazów czy wysiłku (np. podczas ciąży i porodu). Często wystarczy dobrze ustawiona fizjoterapia, czasami potrzebna bywa jednak interwencja chirurgiczna. Doraźną poprawę komfortu życia pacjentów borykających się z tym schorzeniem zapewniają dyskretne i chłonne wkładki urologiczne, pozwalające prowadzić normalne życie bez obawy kompromitacji.
Zatrzymanie moczu jest sytuacją bardzo niebezpieczną – może prowadzić do infekcji pęcherza i całego układu moczowego, a w skrajnych przypadkach nawet do pęknięcia pęcherza. Lekarz będzie się starał usunąć przyczynę schorzenia (np. guz blokujący ujście moczu albo przewężenie cewki moczowej), prawdopodobnie zastosuje również cewnikowanie, aby usprawnić wydalanie moczu. Zarówno wkładki urologiczne (dla kobiet i mężczyzn), jak i sprzęt do bezpiecznego cewnikowania w leczeniu szpitalnym i domowym, znajdziesz na https://eplaster.pl/pl/c/UROLOGIA/133.
Dolegliwości urologiczne mogą znacznie obniżać komfort życia a nieleczone prowadzą do coraz poważniejszych problemów zdrowotnych. Zamiast więc czekać, aż choroba wkroczy w stadium zaawansowane, lepiej działać natychmiast, zgłaszając się ze swoim problemem do lekarza pierwszego kontaktu, który wyda skierowanie do specjalisty. Ten, jeśli zajdzie taka potrzeba skieruje na leczenie szpitalne.
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz