Okolica ptaków. Sroka

„Obserwując ptaki uświadamiamy sobie ograniczenia własnej wolności.”  (aforyzm – PWP)

Sroka od wieków nie cieszyła się dobrą reputacją. Legenda głosi, że w czasie ukrzyżowania Jezusa Chrystusa wszystkie ptaki zaczęły śpiewać najpiękniejsze swoje pieśni, aby przynieść mu ulgę, a o zgrozo, tylko sroki milczały. Wręcz przeciwnie było w czasie potopu, na sroki narzekał Noe, gdyż nie weszły jak inne zwierzęta do arki, tylko cały czas przesiadywały na dachu i przeraźliwie wrzeszczały.

Później nie było lepiej. W XVII w., w miasteczku Palaiseau we Francji, posądzono młodą dziewczynę o kradzież cennych przedmiotów z domu, w którym była służącą. Tamtejszy sąd okazał się surowy i skazał ją na karę śmierci. Wyrok wykonano. Dopiero poniewczasie znaleziono gniazdo zadomowionej sroki, a w nim wszystkie zaginione przedmioty. Dręczeni wyrzutami sumienia rajcy postanowili, że raz w roku celebrowana będzie msza św. za duszę niewinnie straconej dziewczyny. Ta dramatyczna historia stała się kanwą libretta do opery Rossiniego „Sroka złodziejka”.

W 2014 r. brytyjscy psychologowie zwierzęcy z Wielkiej Brytanii opublikowali wyniki badań dotyczące tych inteligentnych ptaków. Wykazali, że przedmioty nowe, błyszczące i nieznane nie tylko srok nie kuszą, ale wręcz je odstraszają.Te prawdopodobnie pierwsze badania wykazały także, że sroki – podobnie jak inni członkowie rodziny krukowatych – to ptaki posiadające duży mózg i złożone systemy społeczne. Sroki rozpoznają siebie w lustrze, znajdują ukryte przedmioty i pamiętają, gdzie i jakie schowały zapasy. Są więc bardzo mądre. Zamiast dać się skusić błyszczącym przedmiotom, trzymają się od nich z daleka, zachowują dużą rezerwę wobec rzeczy nowych – i takich, które mogą je zaskoczyć. Stąd powiedzenie: „gapić się jak sroka w kość”, mające oddawać obraz tępego wpatrywania się w jakiś przedmiot, jakoś nie pasuje do charakterystyki tego ptaka.  

Inne popularne powiedzenie, będące wątpliwym komplementem, mówiące, że ktoś nie wypadł sroce spod ogona, może być nadal używane jako potwierdzenie, że czyjaś wartość jest większa niż ptasie odchody.    

Liczne negatywne mity i legendy spowodowały, że w wielu krajach uważa się, że sroki przynoszą nieszczęście, nawet zwiastują nadejście śmierci, gdy widzi się pojedynczy egzemplarz. W Szkocji jedna z najstarszych opowieści głosi, że sroki pod językiem mają krople krwi samego diabła.

Lepiej sroki kojarzą się w Niemczech, gdzie oswojone ostrzegają ludzi przed zbliżającymi się wilkami, a nawet uzbrojonymi złoczyńcami. Natomiast w Chinach są symbolem pomyślności małżeńskiej i radości.Trzymajmy się więc pozytywnych przekazów, proponuję nie brać pod uwagę poszarganej reputacji sroki, raczej podziwiajmy jej naturalną elegancję, biało-czarne, opalizujące w promieniach słońca upierzenie.Obserwujcie sroki, swoimi wyczynami jeszcze nie raz Was zaskoczą!