Elżbieta Leopold z Koźmina napisała ponad 500 wierszy

Pani Elżbieta Leopold ma 79 lat. Spod jej pióra wyszło już ponad pół tysiąca wierszy. Jak sama podkreśla, napisanie każdego z nich wymaga solidnego przygotowania i poszerzania swojej wiedzy. Jest kobietą aktywną, ale jej największa duma to rodzina.

Dzieciństwo spędziła w Środzie Wlkp. Mieszka w Koźminie razem z synem i jego żoną. Właśnie w tym mieście spędziła większą część życia, czyli 55 lat. Jest matką czwórki dzieci – Przemysława, Tomasza, Grzegorza i Joanny. Ma 12 wnuków.

Pani Elżbieta należy do miejscowego Klubu Seniora. – Niegdyś pisywałam scenariusze skeczy, które później odgrywali seniorzy z klubu  – wspomina. Opowiada o swoim zeszłorocznym występie w gminnej bibliotece. 14 listopada ub. roku przedstawiała tam swoją pasję. Podczas spotkania zaprezentowano wybrane utwory koźmińskiej poetki. 

Zaczęła na emeryturze

Choć pani Elżbieta swoje życie zawodowe poświęciła księgowości, ma artystyczną duszę. Pierwszy wiersz napisała w 2002 r., już jako emerytka. – Kiedy byłam na wakacjach z mężem Zbigniewem, zachwycił mnie urok polskiego morza. Wtedy spontanicznie napisałam pierwszy wiersz – mówi. 

W swoich utworach, jak sama twierdzi, opisuje przede wszystkim własne spostrzeżenia, wyniki obserwacji. Pisze o wszystkim – m.in. o polityce, historii czy relacjach międzyludzkich. Czasem w nastroju podniosłym, czasem  żartobliwym. Niekiedy tworzy w gwarze poznańskiej. Wspomina też o mieście bliskim jej sercu – Koźminie. – Musimy dbać o własne podwórko i doceniać to, co mamy – przekonuje.

Dzieli się wierszami

Kiedy wspomina, jak powstawały kolejne utwory, za każdym razem mówi o emocjach. Jej wiersze odwołują się zazwyczaj do ważnych życiowych sytuacji – prywatnych i nie tylko. – Kiedy umarł papież Jan Paweł II, po prostu usiadłam i zaczęłam pisać – mówi. 

Lubi być przygotowana do napisania nowego utworu. Podczas naszej wizyty pokazuje segregator pełen wycinków i notatek. Ich temat to historia. – Miałam taki czas w życiu, że zaczęłam uczyć się jej na nowo – zaznacza.